دريا نيستم كه گويم عظيمم

چشمه نيستم كه گويم زلالم

رود نيستم كه گويم پرخروشم

خورشيد نيستم كه گويم پرفروغم

فقط تنهاي تنهايم

فقط غمگين غمگينم

اگرچون فرهاد دربندم

اگرچون ليلي سر دركمندم

اگرغروري درجان نيست

اگركوچه ي قلبم خاليست

بدان عشقي دردل بود

بدان شوري درسربود

بدان عشق مراكشتند

قلب مرارادرخاك كردند

گفته هايم راسوزاندند

عكسهايم راپاره كردند

مرا درغم رهاكردند

صدايم ناله ي عشق شد

چشمانم پرازخون شد

دستانم بي رنگ بي رنگ

سينه هايم به لرزه افتاد

گفتم:چراكشتي عشقم را

خنديدوگفت :عشقت را‍‍‍

گفتم:قلب من بودي

گفت:توچقدرقديمي

توان گفتن نداشتم

صدايم درسينه ام جاماند

حرفهايم رابوسه كردم

صندوقچه ي قديمي راخانه اش گفتم

هنوزصندوق همراه من است

هنوزكاغذدلدار من است

و هنوزقلم همرازلحظه هاي من...